http://perfecteburenleesclub.blogspot.be/2015/11/wegversperring-terrence-lauerhohn.html
De Perfecte Buren heeft met deze recensie van Jeanine dé primeur voor dit boek! Er zal een grootschalige campagne zijn omtrent de lancering van 'Wegversperring'. Met dank aan Terrence, Ambilicious en AquaZZ voor deze mogelijkheid! 13 november a.s. wordt bekend gemaakt of het eerste boek van Terrence 'De negen cirkels' met een Hebban Award aan de haal gaat.
Clarksonville 43 mile.
Een Nederlands gezin, Richard, Paula en hun dochter Shirley, komen op de Amerikaanse highway vast te staan in de file. Niemand weet de precieze reden. Er staan ook agenten in de file, maar aangezien hun radio niet werkt, weten ook zij niet wat er aan de hand is.
Plotseling is er in de verte een explosie, in de buurt Clarksonville. Mensen zijn gelijk verontrust, aangezien er sprake is van een geheime militaire basis bij die stad. Een agent stelt Richard echter gerust: in de omgeving van de explosie is alleen een elektriciteitscentrale. Na deze explosie doen alle accu’s het niet meer, men kan nu in principe niets anders meer doen dan wachten op hulpdiensten. Twee agenten besluiten de highway terug te lopen naar de plaats Grey Boulder voor hulp.
Terwijl het Nederlandse gezin wacht, maken ze kennis met een aantal mensen die vlak bij hen staan te wachten. Ze besluiten samen te blijven en de rantsoenen onderling te verdelen. Dan is er volledig onverwachts een bliksemstraal in de buurt die de lucht doet schitteren. In de woestijn om hen heen zijn explosies, flitsen en kristallen stukjes hemel. Eén van die flitsen slaat in vlak bij de groep. Het is een onnatuurlijke en vreemde gebeurtenis waar niemand uit de groep een verklaring voor heeft. Speculaties lopen uiteen van Gods wraak tot onverantwoordelijke experimenten op de zogenaamde geheime basis. Er is tijdens het verhaal een continue spanning aanwezig door de gebeurtenissen. Het is gissen voor de groep wat er nu precies aan de hand is. Er komen steeds meer vreemde natuurverschijnselen voor, die de mensen beangstigen. Op een gegeven moment wordt het door deze verschijnselen te gevaarlijk om op de highway op hulp te wachten en de groep besluit zelf naar Grey Boulder te gaan. Onderweg komen ze gevaren tegen, die zo onverwacht en bizar zijn, dat niemand ze had kunnen voorzien.
Het verhaal doet me denken aan de schrijfstijl van Stephen King. Een onbekende, misschien wel bovennatuurlijke gebeurtenis. Het landschap, dat op onnatuurlijk aan doet na inslagen. Het mysterieuze, de onderlinge spanning in de groep, de soms bloederige scènes. Het deed me qua sfeer denken aan de film The Mist, gebaseerd op een boek van Stephen King. Alhoewel die film zich afspeelt in een winkel, waar mensen opgesloten zitten in een winkel vanwege onnatuurlijke gebeurtenissen en dit verhaal zich op de open highway afspeelt, is de claustrofobische spanning net zo goed aanwezig, omdat het voor deze groep mensen gevaarlijk is de highway te verlaten.
Je volgt het verhaal vanuit het gezichtspunt van Richard en maakt dus via hem kennis met de personages. Deze zijn heel divers met elk hun eigen karakteristieke eigenschappen. Ten eerste is er zijn vrouw Paula, met wie hij een geheim deelt. Verder zijn stiefdochter Shirley, die een hekel aan Richard heeft en dit niet onder stoel of banken steekt. Dan is er Jake, een onbeschoft en achterbaks figuur. Floyd, die iets mysterieus over zich heeft en waar Richard trekken van zichzelf in terug ziet: een onderhuids aanwezige vurigheid. En tenslotte Ellen, een zeer jonge en nog kinderlijk aandoende moeder van een baby. De verschillende personages zijn goed uitgewerkt. Het boeiende aan deze groep is hoe ze gedurende het gevaar, tijdens de onnatuurlijke en hopeloze situaties met elkaar omgaan. Er treden steeds vaker meningsverschillen op. De onderhuidse spanning in deze kleine groep loopt al gauw op door het lange wachten op de highway op hulp, het maken van de beslissing wel of niet zelf hulp te gaan zoeken vanwege het tekort aan voorraden.
Vooral als de groep op pad gaat, groeit het onderlinge onderling wantrouwen en de groep begint paranoïde gedrag naar elkaar te vertonen. Wie is wel en wie is niet te vertrouwen en om daar over na te moeten denken in zo’n extreme situatie is niet makkelijk. De groep beseft echter terdege dat ze van elkaar afhankelijk zijn en elkaar nodig hebben, willen ze dit overleven.
De gebeurtenissen volgen elkaar op in sneltreinvaart. De groep maakt op hun tocht naar een veilige plaats, steeds vaker onnatuurlijke surrealistische zaken mee. Zaken die de leden van de groep onzeker maken en dat is niet gunstig voor de samenwerking. Het samenwerken wordt een psychologische uitdaging.
Terrence Lauerhohn weet op een boeiende wijze de groepsdynamiek te beschrijven, de psychologische aspecten die voorkomen bij een groep mensen. Mensen die elkaar eerder grotendeels niet kenden, maar door omstandigheden gedwongen worden samen te werken. Achterdocht, het nemen van de leiding, moeilijke beslissingen maken, dit alles wordt uitstekend verwoord in dit boek.
Het verhaal leest op het laatst razend snel. Adrenaline gierde dan ook door mijn lichaam bij het lezen van de laatst paar pagina’s. Wat is Terrence Lauerhohn een ongelofelijk goede verteller. De spanning was bijna ondragelijk. Je móet doorlezen, je wílt weten wat het lot van deze menen zal zijn. En dan het plot: ik ben enorm verrast. Dit zag ik niet aankomen. Ademloos heb ik de laatste paar bladzijden gelezen. Het verhaal greep me bij mijn strot en liet me niet meer los.
Vijf welverdiende sterren.
Jeanine Feunekes - Recensent De Perfecte Buren
DOOR: ANITA
