Geen spoor van postmodernisme te bekennen in deze debuutbundel van Waldo Sinestra. De gedichten verhalen over geschiedenis waar geen sterveling aan kan ontkomen. Zij vertellen over het persoonlijke leven in een maatschappij die nog zoveel aan humaniteit te winnen heeft, maar misschien wel op het punt staat zich opnieuw wereldwijd in barbarij te verliezen. Natuurpoëzie dringt door in haar taal en dringt zich op uit haar verzen. De lezer wordt uitgedaagd om over de onverbrekelijke relatie tussen mens en natuur na te denken.
